Όλα τα παλιά αγοράζω
όπου τακτά συνάσσονται οι ποιητές το θέρος,
με ακολουθεί η φωνή του παλιατζή
παρηγοριά να μου προσφέρει,
πως όλα τα παλιά μου θ’αγοράσει.
Πόσο να διατιμάται άραγε η μοναξιά
των κουρασμένων μου ποδιών;
Μισόν αιώνα τώρα περπατούν
της ύπαρξης δύσβατα μονοπάτια.
Να’χουνε οι βαθιές ρυτίδες του μετώπου
άλλη διατίμηση απ’τις λεπτές φλεβίτσες;
Με περικυκλώνουνε ανελέητα –
μικρά σκληρά γαλάζια φίδια.
Να πιάνει καλή τιμή η ελπίδα
και τα παλιά τα όνειρα, που όνειρα μείναν;
Οι αναμνήσεις; Τέτοιος συρφετός!
Ήχοι, αισθήσεις, οσμές κι αγγίγματα.
Πώς να τις ξεδιαλύνεις, καθαρές
για να τις παραδώσεις; Γίνεται;
Την μπαρουτοκαπνισμένη θωριά μου
θα την πουλήσουνε εικόνισμα παλιό,
να κρεμαστεί δίπλα στα καντηλέρια
στην εκκλησιά της λεηλατημένης μνήμης;
Οι φίλοι μου, εκείνοι που μοιράστηκαν
τα μυστικά περάσματα, το γέλιο και τον πόνο μου.
Εκείνοι που προσπέρασα, άλλοι που με προδώσανε.
Θα μείνει καμιά φωτογραφία να μας δείχνει
τότε που τρώγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι
και νοιώθαμε πως είμαστε αθάνατα αδέλφια;
Η γκαρνταρόμπα με ότι σώθηκε απ’τους άντρες
που διασχίσανε το σώμα της ψυχής μου
αφήνοντας το στίγμα τους. Ήρθαν κι έφυγαν.
Ανατριχίλες εφήμερες με χάραξαν ανεπανόρθωτα.
Ήρθαν κι έφυγαν. Να’χουνε κάποιο αντίτιμο
στον πλειστηριασμό των αξιών του έρωτα;
Τα ταλέντα μου, τα ποιήματα μου, οι ακουαρέλες μου,
ο γιός μου, οι θεραπείες μου, οι επαναστατικές ιδέες μου,
η αισθητική μου, η μεταφυσική, τα οράματα… … …
Τι θ’απογίνουνε αυτά σαν ορφανέψουνε από μένα
που τα γέννησα; Θα μείνει τίποτα απ’αυτά να με θυμίζει;
Τι αφήνει ένας άνθρωπος πίσω του;
Είμαστε υπάρξεις τόσο τραγικά εφήμερες,
συνάμα ηρωικές και υπερφίαλες.
Σκόνη και στάχτες. Χώμα που στο χώμα γυρνά.
Αιθέρας που στον αιθέρα επιστρέφει.
Μετρημένες οι διακεκριμένες θέσεις
Για κάποιους λίγους που προκρίθηκαν.
Και όταν θα’χω φύγει πλέον αμετάκλητα,
ψάξε να βρεις στο μαγαζί του παλιατζή,
του σκοτεινού υπηρέτη του μοιραίου
το δαχτυλίδι το πλατύ το επίχρυσο.
Και ταίριαξε το με το δικό σου τ’όμοιο.
Βάλτα μαζί να εφάπτονται.
Τότε θα ξέρεις ότι θα ξανανταμώσουμε
σε μια απ’ τις στροφές του άπειρου χρόνου.
ΤΕΡΕΖΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου