ΠΟΙΗΣΗ - ΓΚΕΪΣΑ ΤΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΟΝΤΟΣ ΗΛΙΟΥ, ΤΕΡΕΖΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ

ΓΚΕΪΣΑ ΤΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΩΝ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΟΝΤΟΣ  ΗΛΙΟΥ

Κοριτσάκι στα πέντε μου διδάχθηκα την τέχνη

να’μαι  τ’ ονειρικό  φάσμα της αιώνιας γυναίκας.

Ο λαιμός μου μίσχος λουλουδιού από αλάβαστρο

στο βάζο του μεταξωτού μου κιμονό

κι ένα χτενάκι στολίζει τον βαρύ εβένινο μου κότσο.

Χλωμό το πρόσωπο μου μια μάσκα  άσπιλη

φωτισμένη απ’ το  μικρό κεράσι των χειλιών μου.

Κάθε μου κίνηση πριγκιπική, κομψή κι αιθέρια.

Ισορροπώντας στα βαριά λακαρισμένα μου σαντάλια

πίσω από την βεντάλια μου με τα παγώνια

κρύβω κάθε ίχνος ευαισθησίας ή θλίψης.

Είμαι η τέλεια, η ιδανική, η αψεγάδιαστη -

μουσικός, ποιήτρια, ζωγράφος, καλλιγράφος.

Ξέρω να τοποθετώ τα κλαριά με τα μπουμπούκια

και το τσάι να σερβίρω στη φίνα πορσελάνη.

Κατέχω την τέχνη των αρωμάτων και των αισθήσεων

χωρίς βέβαια να μπλέκω με τη χυδαία αγάπη.

Στο κορμί μου θα βρει παρηγοριά και ηδονή

κάθε κουρασμένος σαμουράι αν ξεχάσει το σπαθί του.

Κι όταν στα τριάντα μου, θα πρέπει να φύγω -

σαν Κυρά θ’ αποχωρίσω από  «το Πράσινο Σπίτι»

αξιοπρεπώς  κρατώντας την χάρτινη ομπρέλα μου -

με προορισμό τις λαϊκές και άθλιες συνοικίες.

Στους δρόμους θα ζήσω εκεί προσφέροντας ότι μ’απέμεινε,

έως ότου πετάξει και χαθεί η ψυχή μου – πεταλούδα.

ΤΕΡΕΖΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ

Στην «Πανελλήνια Ανθολογία Νέων Λογοτεχνών»   -    2004

more...http://lifeandartmagazine.blogspot.com/search/label/%CE%A0%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7