Narcissus, Caravaggio
Επάγγελμα Νάρκισσος
«Ο Νάρκισσος θα ζήσει μέχρι γέρος,
αν ποτέ τον εαυτό του δεν γνωρίσει»,
προφήτεψε ο τυφλός ο Τειρεσίας μάντης
για τον νεανία που όλοι ερωτευόταν.
Εκείνος για την αγάπη της γυναίκας
και τον πόθο των ανδρών αδιαφορούσε,
μέχρι που την τιμωρημένη νύφη Ηχώ,
κυνηγώντας ελάφια συνάντησε μια μέρα.
Είναι κανείς εδώ; Εδώ! Έλα! Έλα!
Γιατί με αποφεύγεις; Αποφεύγεις;
Άσε μας να βρεθούμε! Βρεθούμε!
Έσβυσε η ζωή της κι έμεινε η φωνή της.
Και στον ερωτευμένο Αμείνιο φονικός,
ένα σπαθί του χάρισε για να πεθάνει
στο κατώφλι του, καλώντας τους θεούς
εκδίκηση να πάρουν για τον άδικο χαμό.
Τον εαυτό του μάταια ν’ αγαπά και να ποθεί -
να υποφέρει έτσι, αποφασίζει η Άρτεμις.
Ώρες να καθρεφτίζεται στα καθαρά νερά
και το ψυχρό είδωλο του να είναι ο τιμωρός του.
Όταν τέλος στιλέτο μπήγει στο στέρνο του,
από το αίμα λουλούδι ξεπετάγεται
στη γη λευκό κι ακούγεται και πάλι
η Ηχώ: «Νεανία, αγαπημένε, στο καλό!»
Τερέζα Βαλαβάνη 21.3.1990
more...http://lifeandartmagazine.blogspot.com/search/label/%CE%A0%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου