ΣΤΟ ΧΑΛΚΙΝΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΣΚΟΝΗΣ
Εκεί που σμίγει ο φλοίσβος του νερού
με τον ουράνιο διάδρομο των φύλλων
κι ανασκουμπώνεται μετέωρο
ανάγλυφο το φως
αέρινο θαλασσινό το παρελθόν…
με το δοξάρι να σπέρνει τη χορδή
στην άκρη του βλεφάρου
κι η ανάμνηση να καίγεται…
Εκεί στο δίστρατο πνοής και αέρα
που αντίδωρα λαλούν μυστικούς στεναγμούς
και βουβά φιλτραρίσματα,
άπλωσα δίκτυ κεραυνού στο πέλαγο
πολύχρωμη γαλέρα
τις φλέβες μου να σκίσει
γιατί είν’ η τοξεύτρα μου μικρή
κι σαύρα της καρδιάς μου στάχτη
όταν μετέωρη γυμνή εσύ
της βάρκας μου πανί…
μακραίνεις.
ΑΝΔΡΕΑΣ Α.ΑΡΤΕΜΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου