ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ - 2ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΜΑΣ.

Με αφορμή την βράβευση της κας Γιώτας Ιωαννίδου με 2ο βραβείο στον διαγωνισμό μας επικοινωνήσαμε μαζί της και στην συνέντευξη που ακολούθησε μας δήλωσε τα εξής:

1. Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας, σας ώθησαν να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική.

Η τάση μου ίσως για δημιουργικότητα, η αφαιρετική μου σκέψη και οι υπαρξιακές μου ανησυχίες. Η ζωγραφική και γενικότερα η τέχνη ήταν ένα μαγικό εργαλείο. Ένας εύκολος τρόπος ύπαρξης, ο ευκολότερος θα έλεγα, που μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σε ισορροπία με το περιβάλλον του. Την ύπαρξη σου επεξεργάζεσαι πάντα. Υπάρχεις αυτή τη στιγμή και για να το κατανοείς πρέπει να δημιουργείς κάτι. Αφού υπάρχω, φτιάχνω κάτι, αφού φτιάχνω κάτι άρα υπάρχω. Το δημιουργείς, το βελτιώνεις, το καταστρέφεις, το πετάς, το κρατάς, ξαναγεννιέσαι, αυτό είναι αιωνιότητα, δεν είναι η διάρκεια της ζωής. Σημασία έχει η δημιουργία που συντελείται κάθε φορά. Υπάρχει μόνο το «τώρα». Εκτονώνεις λοιπόν μια ενέργεια που σου περισσεύει, απαλλάσσοντας σε από ένα βάρος. Δέχεσαι τη μοίρα σου, ην επιλέγεις και τη μετατρέπεις σε τέχνη. Έτσι καταντάς τον εαυτό σου, όσο μπορείς φυσικά.

2. Πώς θα χαρακτηρίζατε τις δημιουργίες σας;

Ο τρόπος που συνθέτω, δείχνει τον τρόπο που σκέφτομαι. Είναι κάτι που λειτουργεί, παρά τη θέληση μου. Στη ζωγραφική ενεργώ όπως και στην ζωή, συμπεριφέρομαι όπως συμπεριφέρομαι με τα πράγματα. Κι αυτό μου δίνει μιαν απέραντη χαρά, γιατί μπορώ να τα αλλάξω, να τα βελτιώσω ακόμα και να τα καταστρέψω, φτιάχνοντας τη δική μου πραγματικότητα. Καμιά φορά έρχομαι αντιμέτωπη με δύσκολα ερωτήματα που μου αναθέτει το έργο, συνήθως έλλειψη της ακρίβειας, τη φλυαρίας, την πειθαρχία και γενικά το λόγο ύπαρξης του έργου. Ποιος δεν έχει ανασφάλειες. Τα ίδια πράγματα κάνουμε και στη ζωή και στην τέχνη. Και ένα ποιητή από το ύφος του τον καταλαβαίνεις. Ο σκοπός σου ένας είναι, αυτός που έχεις βάλει από την αρχή, απλά σιγά-σιγά γίνεσαι πιο σαφής. Όμως στον ίδιο σκοπό πάντα κινείσαι.

4. Δώστε το δικό σας ορισμό για την τέχνη.

Είναι αδύνατο να ορίσεις κάτι που αισθάνεσαι με λόγια. Είναι ένα φυσικό πράγμα, όπως ένα ξεχείλισμα, μια ανάσταση όπως και πολλά άλλα που σε γοητεύουν αλλά που δεν δίνεις καμιά εξήγηση γι’ αυτά. Κανένας δεν κατάφερε να κάνει τέχνη τη ζωή του υποκαθιστώντας την ηθική με την αισθητική όπως ζητάει ο Νίτσε. Ορισμός δεν υπάρχει. Εξάλλου όταν ξεκαθαρίσεις τι είναι τέχνη, αυτό είναι και το τέλος της.

4. Πως βλέπετε την εξέλιξη της τέχνης σε λίγα χρόνια;

Θα έλεγα ότι η τέχνη δεν ήταν μόνο στο παρελθόν απαραίτητη, αλλά θα είναι απαραίτητη στον άνθρωπο και στο μέλλον. Από τη στιγμή που το κοινωνικό περιβάλλον αλλάζει, θα αλλάζουν και οι θέσεις μας για πάντα και οι απόψεις μας για την τέχνη, και φυσικά η ίδια η τέχνη. Το φυσικό, το κοινωνικό, το πολιτικό, πνευματικό περιβάλλον παίζει καθοριστικό ρόλο. Είτε το νιώθουμε είτε όχι επηρεαζόμαστε με διάφορους τρόπους. Ακόμα και σε μια υπερατλαντική κοινωνία δε μπορούμε να έχουμε μια τέλεια και διαρκή ισορροπία ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Έτσι θα έλεγα ότι η τέχνη ήταν και θα είναι απαραίτητη.