ΔΙΗΓΗΜΑ "Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ" ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗ - ΜΟΥΛΙΟΥ.

«Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ»

Στο γραφειάκι του θυρωρείου, μια στοίβα με γράμματα, και δίπλα σ’ αυτή, μια άλλη μεγαλύτερη στοίβα αντιπαθητική, με λογαριασμούς παντός είδους και προέλευσης :Δ.Ε.Η., ΟΤΕ, Ε.Υ.Δ.Α.Π., όλες οι νέες κινητές και ακίνητες τηλεφωνίες  (των οποίων τα ονόματα αδυνατώ να θυμηθώ),  γράμματα για τον διαχειριστή και άλλα. Ακόμη  πιο δίπλα,  το διαφημιστικό ενός  μοντέρνου, υπερσύγχρονου Γραφείου Τελετών, να το βλέπεις και να σου φτιάχνει τη μέρα. Διαφημιστικά για πίτσες και σουβλάκια και άκρη άκρη μόνος του και έρημος  ένας μεγάλος μπεζ φάκελος με το όνομά της φαρδύ πλατύ πάνω του, χωρίς αποστολέα.

Προς

Κυρία

Λένα Αποστόλου.    

Κτλ. κτλ.

‘’Κι’άλλο διαφημιστικό , πιο προσωπικό αυτή τη φορά, όσο να’ ναι πουλάει καλύτερα…’’ σκέφτηκε αδιάφορη  η Λένα  και ακόμη πιο αδιάφορα τον έριξε στη τσάντα της με τα ψώνια και τον ξέχασε.

Ανέβηκε στο διαμέρισμά της . Πέταξε κυριολεκτικά από τα πόδια της τα  αθλητικά της που της τα είχαν πληγώσει .Μα τι στο διάβολο , μπήκαν στο πλύσιμο και δεν το κατάλαβε; Και τα είχε πάρει ένα νούμερα μεγαλύτερα για να είναι υποτίθεται άνετα . Άφησε που τα είχε χρυσοπληρώσει. Η επαφή των ποδών της με τις δροσερές μαρμαρόπλακες της έφεραν ευεξία και μετρίασε την πίεση που αισθανόταν  σε όλο της το σώμα, έως πριν ένα μόλις λεπτό.

 Έτσι ξυπόλυτη, πήγε στο ψυγείο ,  γέμισε ένα ποτήρι παγωμένη λεμονάδα και απλώθηκε στη πολυθρόνα του καθιστικού, να την απολαύσει. Θυμήθηκε τον ξεχασμένο φάκελο , τον  παίρνει βαριεστημένα, τον σχίζει άτσαλα τόσο που λίγο ακόμη θα έσχιζε και το περιεχόμενό του και έκπληκτη βλέπει να ξεπροβάλει μια μεγεθυμένη φωτογραφία. Βλέπει τον άντρα της τον αγαπημένο της Φίλιππο, αγκαλιά με μια πανέμορφη κοπέλα που κάτι της θύμιζε αμυδρά, που την κοιτούσε με έκδηλη λατρεία όπως και εκείνη αυτόν . Η Λένα έμεινε κεραυνοβολημένη, ήταν το μόνο που δεν περίμενε ποτέ από τον Φίλιππο. Γκόμενα και μάλιστα  μικρούλα! Μα  σύμφωνα με όσα εκείνη γνώριζε, ο άντρας της καυτηρίαζε σκληρά τις σχέσεις αυτές με την τεράστια διαφορά της ηλικίας . Τι έγινε ξαφνικά ,άλλαξε τα πιστεύω του; Και ήταν και νιόπαντρος .Ούτε καν ένας χρόνος από τη μέρα του γάμου τους. Για τη Λένα ήταν ο πρώτος της γάμος , για τον Φίλιππο ο δεύτερος. Περίμενε το τρίτο του παιδί τώρα, έχοντας άλλα δύο από τον προηγούμενο, δύο δίδυμα, αγόρι και κορίτσι.

Η πρώτη του σύζυγος ξαναπαντρεμένη με έναν πλούσιο Αυστραλό διατηρούσε καλές σχέσεις με τον πρώην της χάριν των παιδιών τους αλλά αυτές οι σχέσεις  άπτονταν μερικών αδιάφορων τηλεφωνημάτων κάθε τόσο και έτερον ουδέν. Με τα παιδιά ήταν αλλιώς. Οι σχέσεις τους άριστες και η επαφή τους με τηλεφωνήματα , γράμματα και τελευταία με email, πυκνή.  Τα γράμματα συνήθως μακροσκελή εκατέρωθεν, και όταν έπαιρνε εκείνος, τα διάβαζε ξανά και ξανά και προσπαθούσε πίσω από τις γραμμές να εκμαιεύσει τυχόν κρυφές λέξεις,  νοήματα, και μηνύματα. Με τα γράμματα αυτά αισθανόταν αν όχι ευτυχής , τουλάχιστον χαρούμενος . Τα λάτρευε τα βλαστάρια του , του έλειπαν φρικτά, μα η απόσταση τεράστια και η live επαφή μαζί τους αδύνατη . Από την πλευρά του , η έλλειψη χρημάτων , η δουλειά του και από τα παιδιά τα σχολεία τους οι υποχρεώσεις , καθιστούσαν απαγορευτική την πολυπόθητη συνάντησή τους. Και ο Φίλιππος, πέρα από υπομονή , δεν μπορούσε τίποτα άλλο να κάνει.

Και ο καιρός περνούσε, και όταν γνώρισε την Λένα, άρχισε να κτίζει μαζί της μια νέα οικογένεια ελπίζοντας αυτήν την φορά να φανεί πιο τυχερός κάνοντας ό, τι μπορούσε καλύτερο από την πλευρά τη δική του, δίνοντας και βουβή υπόσχεση ότι το νέο παιδί του δεν θα κουβαλούσε τραύματα όπως τα άλλα του δυο παιδιά. Τα παθήματα μαθήματα πίστευε. Αν και ο άνθρωπος δεν αλλάζει , ίσως απλώς ρίχνει λίγο περισσότερο  νεράκι στο κρασί του.

Και τώρα η Φωτογραφία αυτή η τόσο εύγλωττη.  Γι’ αυτό ίσως δεν συνοδευόταν από ένα ανάλογο μπιλιετάκι διευκρινιστικό.

Η κοπέλα , αν έβλεπε τη φωτογραφία ένα μήνα πριν , θα είχε ήδη φύγει από το σπίτι, αφ’ ενός και το κυριότερο θα είχε κάνει έκτρωση, καθώς δεν το’ χε σκοπό να έχει το παιδί της χωρίς πατέρα, Μα  τώρα με την προχωρημένη της εγκυμοσύνη δυσκόλευαν τα πράγματα.

Έτσι ξυπόλυτη όπως ακόμη ήταν και με τον Σύμπαν της να έχει έρθει τούμπα , με τα συναισθήματά της παγωμένα και το μυαλό όσο η ώρα περνούσε να ακινητοποιείται ολοένα και πιο πολύ,  μόλις που πρόλαβε να ξαπλώσει  στον καναπέ  νιώθοντας  σιγά σιγά να σκοτεινιάζουν όλα γύρω της. Βυθισμένη έτσι στο κενό της , στο Τίποτα, δεν άκουγε το τηλέφωνο που κτυπούσε ακατάπαυστα. Ήταν  βέβαια εκείνος. Έτσι πάντοτε επέμενε και δεν σταματούσε εάν δεν έπαιρνε απάντηση .

Θα πρέπει να πέρασε αρκετή ώρα έτσι όπως έμεινε με χαμένες τις αισθήσεις της που οφείλονταν αφ’ ενός στην εγκυμοσύνη της και αφ΄ ετέρου ίσως,  από το shock που υπέστη με τη φωτογραφία.

Όταν συνήλθε,  είδε το λαμπάκι του σταθερού της που αναβόσβηνε, ένδειξη αναπάντητης κλήσης, το δε κινητό της μηνύματα ων ουκ έστιν αριθμός.                             

Δε μπορούσε να μιλήσει με κανέναν , ούτε καν με την αδελφή της που την λάτρευε. Κι’ εκείνη τον Φίλιππο τον  λάτρευε .’’Καημένο κορίτσι,   στενοχώρια που θα την πάρεις κι’ εσύ’’ μονολόγησε η Λένα… Βλέποντας τα τηλεφωνήματα του Φίλιππου ήξερε ότι όπου να  είναι θα ερχόταν να δει τι συνέβαινε με τη γυναίκα του και δεν απαντά σε κινητά και ακίνητα… Πράγματι , μόλις που πρόλαβε και έκρυψε τη φωτογραφία.

«Τι συμβαίνει μωράκι μου ;»τη ρώτησε με εμφανή τα σημάδια της αγωνίας στο πρόσωπό του .

«Τίποτα αγάπη μου , μην ανησυχείς , μια ζαλάδα ήταν μόνο , τα έχουν αυτά οι εγκυμοσύνες».

«Εγώ , δεν ξέρω αν τα έχουν ή όχι , σήκω τώρα να πάμε στο γιατρό. Μην αρνείσαι άδικος κόπος θα είναι.»

«Βρε καλέ μου , βρε χρυσέ μου …»

«Σήκω. Ούτε μία στο εκατομμύριο να αλλάξω γνώμη. Μόνο σήκω και μην αργείς. Στάσου να πάρω και τον Βλαδίμηρο να τον ενημερώσω. Στην κλινική θα είναι τέτοια  ώρα, φαντάζομαι.»

Ο Βλαδίμηρος ο γυναικολόγος της και κολλητός της φίλος ήταν όντως εκεί. Τους είπε ότι δεν είναι πια ανάγκη και να πανικοβάλλονται. «Περισσότερο για σένα και όχι για την κυρά σου  ελάτε από δω να τα πούμε» είπε στον Φίλιππο. Και πήγαν.

Ο γιατρός και η Λένα ήταν φίλοι από τότε που θυμόντουσαν τον εαυτό τους . Ήταν όπως είπαμε κολλητοί. Η ιστορία του γάμου της με τον Φίλιππο δεν του είχε αρέσει στην αρχή με το βάρος που κουβαλούσε από την πρώτη αποτυχημένη οικογένειά του. Ήθελε για τη φίλη του κάτι ’’φρέσκο’’ χωρίς ένα βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό. Όταν όμως γνώρισε τον Φίλιππο τον εκτίμησε και οι επιφυλάξεις του εξαφανίστηκαν.

Όταν την πήρε για εξέταση και επειδή ήξερε να διαβάζει πίσω από τα λόγια της, τη ρώτησε: «Λέγε μου αμέσως τι συμβαίνει γιατί και να μου πεις ότι όλα είναι εντάξει δεν θα το πιστέψω . Οπόταν λέγε,  μη χάνουμε καιρό, άφησε που ο άνθρωπος εκεί έξω, από την αγωνία του θα μας το πάθει το έμφραγμα. Λοιπόν;»

«Βλαδίμηρε πες μου σε παρακαλώ, είναι δυνατή η έκτρωση σε μένα τώρα,  στον μήνα που είμαι;»

«Τι; Τι λες κορίτσι μου , είσαι με τα καλά σου; Θα τρελάθηκες σίγουρα. Λέγε να ακούσω τι σε έκανε να θέλεις να γίνεις δολοφόνος στα καλά καθούμενα. Τι ακούω μεσημεριάτικα ο γιατρός Θεέ μου,  από μια θεόμουρλη φιλενάδα!» Και του είπε….

Και εκείνος της είπε κάτι  που δεν περίμενε να ακούσει από το στόμα του.

«Λενάκι , άκουσε . Αν πρόκειται για γκόμενα , θα είχες πρώτα εσύ καταλάβει κάτι απ’ όλη του τη συμπεριφορά. Δεν γίνεται. Ο άντρας που ξενοκοιμάται δύο τινά μπορούν να έχουν συμβεί για να μην τον καταλάβει η συμβία του.

Ή να είναι άριστος ηθοποιός, του τύπου της Παξινού στο πιο αντρικό της, είτε η γκόμενα είναι τόσο άνευ σημασίας γι’ αυτόν ώστε δεν επηρεάζει τις συζυγικές σχέσεις. Την μεν πρώτη περίπτωση την αποκλείω γιατί ο άντρας σου είναι καθρέφτης , τζάμι , που λένε, και στη δεύτερη αν είναι κάτι περαστικό άστο που να το πάρει ο διάβολος …Έτσι είμαστε εμείς τα κοπρόσκυλα οι άντρες, χρειαζόμαστε συνεχώς επιβεβαίωση. Μα αν τη γνώμη μου θέλεις , ούτε και  δεύτερη περίπτωση μπορεί να παίζει  , και κάποιος ή κάποια που σε ζηλεύει θανάσιμα σκαρφίστηκε αυτή την ξεδιάντροπη φάρσα. Κάποια άσπονδη φίλη ή φίλος είτε δικός σου είτε δικός του. Είδε ότι χάθηκαν τα όνειρά του με το να παντρευτείτε εσείς οι δύο και θέλησε να καταστρέψει τα δικά σας τα όνειρα. Αυτό, σου πέρασε καθόλου από το μυαλό;  Άφησε λοιπόν και θα δούμε. Προς το παρόν ούτε υπονοούμενο , ούτε λέξη στον άντρα σου. Μαζί θα τον λύσουμε το γρίφο. Πλάκα θα έχει …Πω, Πω , γουστάρω.

Σου δίνω το λόγο μου ότι πιστεύω ότι δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι από τον άντρα σου που σε λατρεύει όπως άλλωστε και ο καθένας που σε γνωρίζει. Είναι πολύ τυχερός τελικά ο τύπος…» (σημ. τι ήθελε με αυτή την ακροτελεύτια πρότασή του να πει ο ποιητής;;;;)

Και  συνέχισε: «Μερικοί άντρες μωρό μου , γεννήθηκαν με αστέρι. Αποτυγχάνουν σε ένα τους γάμο και κάνουν έναν δεύτερο χωρίς ψεγάδια. Σαν να πιάνουν το Τζακ Ποτ. Ε, ένας τέτοιος γάμος ο δικός σας. Σίγουρα. Ηρέμισε λοιπόν και εδώ είμαι εγώ για σένα και το ξέρεις.

Δεν χρειάστηκε ούτε καν  να την εξετάσει τη Λένα. Μια πίεση μόνο της πήρε.  Και μόνο η ανάσα ανακούφισης που βγήκε από το στόμα του Φίλιππου ήταν ενδεικτική της αθωότητάς του.

Παρά ταύτα , ο Βλαδίμηρος κινήθηκε κατά μόνας. Που σημαίνει ότι άπλωσε φτερούγες προστασίας πάνω από την κολλητή του. Καλύτερος από αδελφός. Ο ΦΙΛΟΣ…

Πίσω στο σπίτι ο Φίλιππος την έβαλε να ξαπλώσει σαν μωρό και βάλθηκε να ετοιμάσει κάτι να φάνε για μεσημέρι μιας και δεν το’ χε σκοπό να επιστρέψει, σήμερα τουλάχιστον, στη δουλειά.

‘’Σαν να έχει δίκιο ο Βλαδίμηρος. Δεν είναι δυνατόν να είναι τυχαία όλα αυτά που κάνει ο καλός μου για μένα.’’

Το σαράκι  όμως της ζήλιας και της αμφιβολίας είχε εισβάλλει στο μυαλό της και το είχε μολύνει. Ροκάνιζε σιγά σιγά και την καρδιά της βοηθούμενο και από τις ξετρελαμένες ορμόνες της, που λόγω της εγκυμοσύνης,  είχαν στήσει με τα νεύρα της  τρελό χορό.           

Από την άλλη , περίμενε , και ήταν απόλυτα σίγουρη γι’ αυτό, ότι θα ακολουθούσε και  άλλη φωτογραφία ή και γράμμα ίσως. Κάθε μέρα καρτέρι στον ταχυδρόμο έστηνε. Πέρασαν δύο , πέρασαν τέσσερις ημέρες και την Πέμπτη και φαρμακερή με κούριερ αυτή τη φορά για πιο σιγουριά και ταχύτητα προφανώς, έρχεται  σπίτι ένας πανομοιότυπος φάκελος ζητώντας της ο κούριερ  να βάλει την υπογραφή της για την παραλαβή του. ’’Κέρατο και με τη βούλα’’ σκέφτηκε πικρόχολα η Λένα. Τρεις στη φωτογραφία αυτή τη φορά, η ίδια πανέμορφη κοπελιά, ο Φίλιππος στη μέση και  ένας ακόμη νεαρός που έμοιαζε καταπληκτικά με την καλλονή. ‘’Άλλο και τούτο Θεέ μου ! Τι γίνεται εδώ;’’

Την απορία της, της την έλυσε ένα συνοδευτικό σημείωμα  που διευκρίνιζε: «Κάθισε λοιπόν κι’ εσύ ομορφονιά, φάε το κέρατο μαζί με το κουτόχορτο που σε ταΐζουν και πες μας αν σου αρέσει η γεύση .»

Και τότε η Λένα θύμωσε , και θύμωσε άγρια. Όχι με τους αποστολείς μα με τον άντρα της που την εξέθετε έτσι.

Ετοίμασε γρήγορα γρήγορα μια μεγάλη βαλίτσα με πράγματά της πρώτης ανάγκης , για τα υπόλοιπά της θα φρόντιζε σε λίγες ημέρες, πήρε το βιβλιάριο καταθέσεών της που είχε τόσον καιρό να το ενημερώσει μιας και ο φίλιππος δεν την άφηνε να εργαστεί, άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του που το είχε τόσο αγαπήσει και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση…

Το πού πήγαινε δεν το έκανε γνωστό σε κανέναν .

Το απόγευμα νωρίς, που γύρισε ο Φίλιππος από τη δουλειά του , με το που είδε τις φωτογραφίες και το σημείωμα στο τραπεζάκι του καθιστικού τα κατάλαβε όλα. Για το  πώς το γλύτωσε το έμφραγμα αυτή τη φορά, δεν είναι η στιγμή κατάλληλη να το αναφέρουμε . Σημασία έχει ότι ο άνθρωπος το γλύτωσε.

«Ε, είμαι ΜΑΛΑΚΑΣ. Αυτό είμαι . Δεν παίζομαι ο άτιμος . Ήθελα να κρατήσω τη Λένα μακριά από τις έγνοιες μου και να το αποτέλεσμα.»

Στις φωτογραφίες ήταν με τα δυο του τα παιδιά που ήρθαν στην Ελλάδα να δουν τον πατέρα τους με έξοδα του πατριού τους σαν δώρο για την αποφοίτησή τους, από το κολέγιο. Ήρθαν να γνωρίσουν και τη γυναίκα του που ήξεραν πόσο ευτυχισμένο τον είχε κάνει η αγάπη της και να  τους πουν ότι θα ξαναγύριζαν όταν γεννιόταν το αδερφάκι τους που το λάτρευαν πριν ακόμα γεννηθεί. Ο Φίλιππος , ναι μεν ευτυχής που έβλεπε τα παιδιά του μετά από τόσα χρόνια μα συγχρόνως και απέραντα δυστυχής που σε πολύ λίγο θα ξαναέφευγαν και ένας Θεός ξέρει πότε θα τα ξαναέβλεπε παρά την υπόσχεσή τους ότι θα είναι εδώ στη γέννα. Δεν ήταν εύκολα πράγματα αυτά. Ήταν  σίγουρος ότι θα τα ξανάβλεπε μετά από πολύ καιρό πάλι και  αυτό ήταν μαρτύριο γι’ αυτόν . Αυτή την απελπισία του δε, δεν ήθελε να τη μοιραστεί με τη γυναίκα του στην κατάστασή της και αυτός ήταν και ο λόγος που δεν τα έφερε σπίτι του να γνωριστούν. Έκανε αυτή την υπερβολή , αυτήν την κουταμάρα αυτό το μοιραίο λάθος τελικά, με τούτα τα ολέθρια αποτελέσματα.

Όχι .Ο Φίλιππος αυτό δεν το άντεχε . Ήταν άδικο και βαρύ.

Και τώρα; Τι γίνεται τώρα;

Και πού να ψάξει να την βρει και ποια  ξευτίλα να νιώσει βλέποντας στα μάτια τω γνωστών, συγγενών και φίλων, την καταδίκη του για τη  βλακώδη και κακώς εννοούμενη υπερπροστασία του;

 Με το που σκέφτηκε τους φίλους το μυαλό του προσέτρεξε αμέσως στον Βλαδίμηρο. Ήταν το alter ego της Λένας. Αυτοί οι δυο ήταν κολλητοί και άγνωστο το γιατί δεν έγιναν ποτέ ζευγάρι.

 Το τηλέφωνο του γιατρού , δεν απαντούσε Το κινητό του κλειστό . Που να τον πάρει ο διάβολος για γιατρό . ‘’Τον τηλέφωνό σου κλειστό μωρέ, γιατρός  πράγμα;’’

Και τι θέλεις Φίλιππε ; Ο γιατρός να ξεγεννάει μια γυναίκα και ν’ αφήσει τι κινητό να κτυπάει την διάρκεια του τοκετού; Άνθρωπέ μας σοβαρέψου και στάσου στο ύψος της περιστάσεως . Δείξε κατανόηση όχι για τον εαυτό σου μα για αυτούς που την δικαιούνται. Έτσι;            

‘’Ας ελπίσουμε ‘’σκέφτηκε, ‘’ο τοκετός να μην είναι από εκείνους που κρατάνε ώρες, με πόνους , με οδύνες φρικτές και επισκληρίδια, και κάποια ευλογημένη στιγμή να δει το μήνυμά μου που του άφησα τόσο στο κινητό όσο και στο ακίνητο αν δεήσει να πάει ποτέ στο σπίτι του βέβαια . Τυχερή η γυναίκα που θα σε πάρει γιατρέ, άντρα θα’ χει και άντρα δεν θα’ χει»!!!… Και αν δεν πάει σπίτι του και πάει κατ’ ευθείαν στο σπίτι της καλής του; Της καλής του; Και ποια είναι η καλή του; Ωραία . Θα παίξουμε τώρα το ‘’γκέο βαγκέο’’ ξανασκέφτηκε και ένα πονεμένο χαμόγελο έσκασε στα άνυδρα από την απελπισία χείλη του.        

Σηκώθηκε , και πήγε στο Μαιευτήριο του Βλαδίμηρου. Τον πληροφόρησαν ότι είναι στο χειρουργείο όπως και το είχε υποθέσει .Μια από τις νοσοκόμες που ήταν επιφορτισμένη από τις συναδέλφους της να είναι η βάρδια της για την αναγγελία του Χαρμόσυνου γεγονότος και την είσπραξη του καθιερωμένου μπουναμά , τον πληροφόρησε αυτό που φοβόταν ότι ο τοκετός δύσκολος , το κωλόπαιδο δεν ήθελε να βγει στον κόσμο τούτο και ο γιατρός ίδρωνε και ξεΐδρωνε . Και αν επέμενε στο πείσμα του το χαμένο , ο γιατρός θα προέβαινε σε καισαρική . Που σημαίνει εμ τράβηξε η δόλια η μάνα του κόσμου τους πόνους, εμ θα έχει και την τομή της να την βασανίσει για μέρες. Για να δεις καλή μου , και να συνηθίσεις στο τι έχεις να τραβήξεις μια ζωή ολάκερη με το μεγάλωμα του βλασταριού σου. Και όταν με το  καλό μεγαλώσει, μη τον είδατε μην τον απαντήσατε, όπως άλλωστε έκανες και συ με τους δικούς σου τους γονιούς!!!

Ο Φίλιππος έτρεξε και ξαναβρήκε την μαία η οποία μπαινόβγαινε στο χειρουργείο εν είδη ρεπόρτερ για να ενημερώνει τις γιαγιάδες και τους παππούδες κυρίως  σε πόσες ώρες , σε πόσα τέταρτα , σε πόσα λεπτά θα ερχόταν το παιδί . Τι να πεις έχουν και τον κόπο τους τα συχαρίκια, και χαλάλι ο μπουναμάς τους….

Ο Φίλιππος σαν σε ειδική αποστολή με τη νοσοκόμα , της έταξε τον ουρανό μα τα άστρα αν κατόρθωνε να ενημερώσει τον γιατρό, σε κάποια στιγμή ανάπαυλας, ότι τον περιμένει απ’ έξω ο φίλος του, ο άντρας της Λένας γιατί έχει να του πει κάτι σοβαρό. «Θυμάσαι κορίτσι μου το όνομα; ΛΕΝΑ. Θέλεις να στο γράψω μη το ξεχάσεις μέσα στο χάος που φαντάζομαι θα επικρατεί εκεί μέσα;»

«Μείνετε ήσυχος δεν το ξεχνώ γιατί έτσι λένε και μια από τι τρείς αδελφές μου. Οπόταν….»   Έλα όμως που τη στιγμή που είδε τον γιατρό κάπως λάσκα πήγε να του δώσει τη παραγγελιά ,κι’ εκείνος θυμωμένος την αγριοκοίταξε, με αποτέλεσμα η νοσοκόμα να ξεχάσει το όνομα ποιας από τις τρεις αδελφές τις της είχε πει ο αναστατωμένος κύριος. Ανακτώντας όμως την  ψυχραιμία της λέει δειλά στο Βλαδίμηρο :  «Γιατρέ . έξω είναι κάποιος κύριος που μου είπε να σας πω ότι μία Ρένα, ; Λένα; Αφροδίτη ; έχει κάποιο πολύ σοβαρό πρόβλημα.» (σημ. είπε τα ονόματα και τριών αδερφάδων της , σίγουρη ότι έπεσε μέσα)!

Εκείνος, δεν ήταν βέβαια η στιγμή κατάλληλη να βάλει και άλλα ξεφωνητά εκτός αυτών της επιτόκου, οπόταν βγήκε να δει ποιος τον ζητούσε επίμονα.

Ο Φίλιππος βλέπει ένα Βλαδίμηρο με περιβολή Χασάπη αναμαλλιασμένο και αξιοθρήνητο, να τον ρωτάει ‘’ΤΙ’’ με το βλέμμα.

«Δεν ξέρω Βλαδίμηρε».

«Τι δεν ξέρεις άνθρωπέ μου ; Για τ’ όνομα Του Μεγαλοδύναμου ΤΙ ΕΠΑΘΕ Η ΛΕΝΑ;»

«Αμ αν ήξερα , εδώ θα ήμουνα τώρα; Είσαι με τα καλά σου;»

«Σαν να μου φαίνεται ότι τα έχεις κάνει σκατά Φίλιππε ή κάνω λάθος;»
« Και βέβαια ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ λάθος . Και του εξήγησε όσο πιο μεστά μπορούσε την παρεξήγηση που παίχτηκε στο σπιτικό του με τις φωτογραφίες.»

«Ναι , ναι , ξέρω …»

«Τι ξέρεις ρε συ Βλαδίμηρε που δεν το ξέρω ΕΓΏ; Θα μου πεις, ή πρώτα θα με σκάσεις;  Πρόσεξε , γιατί ήδη τα έχω πάρει.»

Τελικά  οι δυο άντρες έβγαλαν μια κάποια άκρη με την παρεξήγηση που δεν ήταν παρεξήγηση αφού το σημείωμα ήταν σαφές .Επρόκειτο περί  καθαρής συκοφαντίας ενός ατόμου που φανερό επιβουλευόταν τη  ευτυχία  του ζευγαριού.

«Να είσαι σίγουρος , θα τον βρω τον κανάγια φίλε μου. »είπε ο Γιατρός.  «Ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί στο κορίτσι στην κατάσταση που βρίσκεται . Δεν θέλω ούτε να το σκέπτομαι. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Άκου. Ο τοκετός βρίσκεται σχεδόν στο τέλος του. Σε μισή ώρα θα μπορώ να φύγω. Περίμενέ με.»       

Ο Φίλιππος όσην ώρα περίμενε το γιατρό θαρρείς και καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα. Ναι . Αλλά και να έφευγε θα ήταν χειρότερα, δεν ήξερε πού να πάει. Στην  αστυνομία μήπως; Ναι ,φυσικά γιατί όχι; Αυτό  δεν έπρεπε να κάνει; Κατ’ αρχήν μήνυση κατ’ αγνώστου. Για το σημείωμα που μαζί με τις φωτογραφίες μπορεί να στοίχιζε τη ζωή ενός εμβρύου και της μέλλουσας μάνας του . Η απελπισία και  οι τρελές σκέψεις τι είναι , σύμβουλοι καλοί; Όχι βέβαια. Και εκτός από τη μήνυση να τους προειδοποιήσει ότι μπροστά τους είχαν έναν υποψήφιο δολοφόνο , έτσι και η γυναίκα και το κυοφορούμενο πάθαιναν το παραμικρό. Γιατί σ’ αυτή τη περίπτωση ο μοναδικός σκοπός της ζωής του θα ήταν αυτός . Να βρει τον αισχρό συκοφάντη και ‘’δολοφόνο’’ και να τον κάνει να παρακαλάει να  τελειώνει με τη ζωή του για να μην τον κάνει να υποφέρει και άλλο.

Δεν μπορούσε ο Φίλιππος να περιμένει και άλλο . Και να δεις που έφυγε τη στιγμή που ερχόταν η νοσοκόμα να του αναγγείλει ότι ο γιατρός όπου να’ ναι έρχεται, γιατί το μωρό επιτέλους αποφάσισε να βγει. Μα δεν τον βρήκε το Φίλιππο . Και ο ουρανός με τα άστρα που της είχε τάξει; Δεν είναι να εμπιστεύεσαι κανέναν πια τις ημέρες  τούτες !Βλαστήμησε και έτρεξε να αναγγείλει το χαρμόσυνο γεγονός της γέννησης  στις γιαγιάδες και τους παππούδες γιατί αυτοί κατά τεκμήριο είναι πιο γενναιόδωροι από τους ίδιους τους πατεράδες που συνήθως τα έχουν χαμένα. Δεν βιαζόταν ιδιαίτερα . Το μόνο σίγουρο ήταν ότι αυτοί δεν θα το κουνούσαν από την κλινική αν δεν έβλεπαν το εγγόνι τους. Για να της πάρει άλλη συνάδελφος το Μπαξίσι αποκλείεται, ήταν η δική της σειρά !.         

                                                                                  *

Ο Φίλιππος στην αστυνομία .

Ο Βλαδίμηρος  στο πουθενά. Μα πού πήγε ο Φίλιππος ; Και τώρα ;Πού να απευθυνθεί ο γιατρός; Να πάρει τα εφημερεύοντα  νοσοκομεία με τη σειρά ; Το πρώτο που έκανε τελικά ήταν να πάει σπίτι του να κάνει ένα μπάνιο, να αισθανθεί άνθρωπος , να βάλει ίσως και μια  μπουκιά στο στόμα του που είναι ξερό σαν και το αποξηραμένο στομάχι του που είχε να φάει πριν κάτι μήνες αν θυμόταν καλά. Νηστικός , Άυπνος, Βρώμικος, το τρίδυμο της αηδίας που δεν είχε τίποτα το χρήσιμο να προσφέρει στην ανθρωπότητα. Μπάνιο έκανε . Σύμφωνοι. Ξελαμπικάρισε λίγο το κεφάλι του . Μα το ψυγείο του άδειο και αυτός πεινούσε, Κύριε των Δυνάμεων πεινούσε αυτός και η Λένα δεν ήξερε και αν ακόμη ζούσε, και το κουδούνι του τηλεφώνου να κτυπά δαιμονισμένα . ‘’Να θυμηθώ να το κάνω mute’’σκέφτηκε.

«Ναι; Έλα μωρό μου . Άκου Βίκυ είμαι πνιγμένος . Μη με περιμένεις για μεσημέρι.  Φάε κάτι πρόχειρο  και το βράδυ θα βγούμε να φάμε όσο θα τρώγαμε σε τρεις μέρες . Πεινάω σαν λύκος . Κάτι σοβαρό μάλλον συνέβη με τη Λένα , δεν ξέρουμε ακόμη τι ακριβώς και όπως καταλαβαίνεις το θέμα τούτο προέχει και σε παρακαλώ μην ξινίζεις το μουτράκι σου θαρρείς και το βλέπω. Κατά τις οκτώ θα περάσω. Τα λέμε μωρό…»      

Ήταν φαίνεται η μέρα της βλαστήμιας, και ευτυχώς που δεν την άκουσε ο αποδέκτης της όπως λίγο πριν της νοσοκόμας προς τον Φίλιππο. Όμως αν την   άκουγε ο γιατρός ίσως να διευκόλυνε τις περαιτέρω κινήσεις του. Μα ευτυχώς όπως είπαμε για τη Βίκυ και δυστυχώς για το Βλαδίμηρο δεν την άκουσε εκείνος. Κρίμα.

Γιατρέ , εσύ δεν ήσουνα που κατηγόρησες τον Φίλιππο ότι τα έχει κάνει σκατά; Εσύ, μήπως νομίζεις ότι δεν τα έχεις κάνει με αυτή σου την εμμονή με τη Λένα; Πήρες είδηση , τι συναισθήματα κατακλύζουν τη Βίκυ κάθε φορά που αναφέρεσαι μπροστά της για τη φίλη σου; Έχεις καταλάβει τι μίσος ενέσπειρες στην καρδιά της κοπέλας σου σαν απόρροια της ζήλιας της; Άντρες! Που μέσα την εγωπάθειά τους βουτηγμένοι,  δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους. ΚΑΙ βιαστικός όπως ήταν με τα νερά να πλημμυρίζουν το μπάνιο παίρνει μια γλίστρα πρώτα, τρώει μια ωραιότατη τούμπα, βγάζοντας ένα καρούμπαλο στο μέτωπο. Τι σου είναι όμως ορισμένες βλαστήμιες! Θαρρείς και την ώρα που τις εκτοξεύει κάποιος οι ουρανοί από κόλαση μεριά είναι ανοιχτοί και τις υλοποιεί  ο καθ’ ύλην αρμόδιος Εξαποδώ …  

  Βλαστήμησε και ο Βλαδίμηρος κατά του εαυτού του και οι ουρανοί φαίνεται ήταν ακόμη ανοιχτοί και πέφτοντας ξανά κτυπάει στη γωνιά της μπεζέρας τα σφυρά του αυτή τη φορά και τα κτυπάει άσχημα. Δεν έβλεπε να είχαν σπάσει μα η ζημιά ήταν μεγάλη. Σέρνοντας φτάνει μέχρι το τηλέφωνο και καλεί το 166. Ήρθαν αμέσως οι άνθρωποι. Αλίμονο , αν δεν εξυπηρετήσουμε τους ανθρώπους τους δικούς μας……

Στο Νοσοκομείο τα πράγματα ευτυχώς καλά. Ένας νάρθηκας και λίγες ημέρες κλινήρης. Αν ήθελε, μπορούσε  και στο σπίτι να πάει ,  με τη βοήθεια πατερίτσας.

Και το ραντεβού που υποσχέθηκε στην Βίκυ; Ε, και τι να έκανε ο Χριστιανός; Το ότι ήταν γιατρός δεν έχριζε ιατρικής βοήθειας και φροντίδας; Μωρέ και πάλι καλά,  να λες. ‘’Αχ βρε Λένα, εξ αιτίας σου έγιναν  όλα αυτά. Όμως τι να κάνω που σου έχω αδυναμία και αν  δεν είσαι εσύ καλά εγώ δεν ζω;’’

‘’Τι είπα μόλις τώρα;’’ Θορυβήθηκε ο Βλαδίμηρος.

Αυτό ακριβώς που είπες γιατρέ. Και που είναι ένα μυστικό σου που θα το πάρεις μαζί σου στον τάφο.

Έτσι νομίζεις Βλαδίμηρε ; Έτσι νομίζεις;  Όλες οι γυναίκες είναι γάτες,  καλέ μας . Τα αισθητήρια όργανα της ζήλιας της υποψίας , της υπόνοιας και του κινδύνου οξυμένα σε μεγάλο βαθμό πάνω τους, πόσω μάλλον αν είναι και ερωτευμένες. Σιγά μη και  η Βίκυ δεν είχε καταλάβει αυτά που εσύ ο ίδιος δεν είχες συνειδητοποιήσει .

ΝΑ,  ΓΙΑΤΊ  ΈΚΑΝΕ  Ό,ΤΙ  ΈΚΑΝΕ.

Είπε:

‘‘Όχι κυρία μου, δεν μπορεί όλα να είναι μονά ζυγά δικά σου, ΚΑΙ τον Φίλιππο ΚΑΙ τον Βλαδίμηρο , ΚΑΙ  το γάμο σου ΚΑΙ το μωρό. Κι’ εγώ τι; ΑΝ περισσέψει χρόνος για  μένα καλώς , αν όχι κάθομαι σπίτι μόνη μου και το ραντεβού μου ματαιώνεται …

Τι να έγινε άραγε με τις φωτογραφίες ; Και σ’ αυτό ακόμη τυχερή η Λένα μας,’’ κατέληξε. ‘’Ακούς να είναι τα παιδιά του ! Πού να το ξέρω αυτό; Θα πρέπει κάτι άλλο να βρω πιο καίριο αφού δεν έπιασε αυτό …Κρίμα…’’

 

        

Η συνέχεια αναμενόμενη. Με τόση θετική ενέργεια να την κυνηγά, η Λένα δεν μπορεί παρά να σκεφτεί ψύχραιμα κάνοντας πρώτα μια συζήτηση με τον άνθρωπό της . Δεν ήταν καμιά κυρά Κατίνα να του κάνει σκηνές . Από αυτή τη συζήτηση θα εξαρτηθούν πολλά. Μπορεί να είναι κάτι περαστικό, ή ακόμη και κάτι άλλο που δεν περνάει τώρα από το μυαλό της  εντελώς αθώο. Βλέποντας και κάνοντας .

Και αν συναισθηματικά συνέβαινε κάτι πολύ σοβαρό στον Φίλιππο …Τι να κάνουμε.!!! Είναι να μη σου λάχει… ;Eλαχέ σου!!!!!!

«ΤΕΛΟΣ»