Γενέτειρες
Γέρνω πάνω στο χώμα σου
μητέρα γη
την αναπνοή σου αφουγκράζομαι
τους ψίθυρούς σου
τους φοράω φυλακτό
και τις κραυγές σου για ζωή
μες στην ψυχή μου αποστηθίζω.
Στην αγκαλιά σου θάλασσα κουρνιάζω
κι αν είναι το βάθος σου
καμωμένο από άβυσσο
κι αν έχεις μέσα του κρυμμένο
της καρδιάς σου τον θησαυρό
στείλε μου τις γοργόνες σου
τον δρόμο να μου δείξουν
να τρέξω να τον βρω.
Αφήνομαι στα χέρια σου
αγέρα ποιητή.
Με το τραγούδι σου
ανέβασέ με εκεί ψηλά
χορό να στήσω
με τ' ουρανού τα ξωτικά.
Κι εσύ ήλιε μου βασιλιά
να σε κοιτάξει κατάματα
για λίγο η καρδιά μου
πριν το όνειρο
το ψάξει μες στα σύννεφα.
το ψάξει μες στα σύννεφα.
Να σε κοιτάξει κατάματα για λίγο
και να ντυθεί τη ζεστασιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου