Το χάπι της λήθης
Στις πρώτες σου λέξεις βουρκώνω.
Απ’ τα
σύννεφα μια ελεύθερη πτώση,
βουτιά στο
μεγάλο κενό.
Τολμώ,
συνεχίζω
μα πιάνομαι
στην έκτη σειρά
και πάει, τα
δίχτυα σου μ’ έπνιξαν.
Το εγώ μου
ανύπαρκτο
και σαν άλλη
διαβάζω
τις νύχτες
σου.
Αμέλησα να
πάρω το χάπι της λήθης
και να, σαν
ταινία ξανά
όσα αφήσαμε
πίσω.
Τερμάτισα
ξένη.
Πόπη Κλειδαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου