ΠΟΙΗΣΗ - ΑΣΗΜΙΝΑ ΛΕΟΝΤΗ, "ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ".

Απολογουμαι..... Απολογουμαι στους ουρανους.. .και στων σοφων την γνωση.. .στου ηλιου τις χρυσες ανταυγειες .στ"απορρημενο βλεμμα των ματιων,και των λευκων ονειρων.. .στις ανεπαισθητα ορατες .λογοκρυμμενες εννοιες. Απολογουμαι στα ψιλα φυλλωματα των δεντρων .στους χωρους των κυπαρισσων. .στου γλαρου τα λευκα φτερα .και στους ταξιδευτες .στο κοσμο των ψυχων... Στους χωρους μεσα της σιωπης .και της ευγνωμοσυνης .και στον καιρο,με καλοσυνη π'αγκαλιασε το χθες μου. Απολογουμαι στους ανθους.. .τους προωρα μαραμενους .στα στεκια των μοναχικων και των λησμονημενων. Στο κλαμα του ερωδιου .που'πεσε απ'τη φωλια .κσι στην καρδια μου .που χτυπα αργα καρτερικα. Απολογουμαι γιατι ζω ακομη και αναπνεω Οταν φερνει τ'αποβροχο δροσια απ"τη δροσια σου Απολογουμαι γιατι ζω .αφου εσυ εχεις φυγει!!!! Ασημινα Λεοντη!