Η ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Μια εκκλησία από σίδερο έγινε ο κόσμος . Ο Χριστός απέδρασε όπου μπορούσε . Ούτε κι ο Λόγος Του κατάφερε κρυμμένος να μείνει κάπου. Ιεροεξεταστές και ψευδολόγοι κήρυκες κρεμιούνται ευχαριστημένοι από πολυελαίους και στασίδια . Με χορούς σαλτιμπάγκων αλυσοδένονται , περιγελώντας φτωχούς κι ανημπορούντες . Σαν τη Σαλώμη φιλούν τις εικόνες των αγγέλων και αισχρολογούν κάτω απ’ των αγίων τ’ αγάλματα . Στις προσευχές τους αλλόκοτα θεριά παρακαλούνε με ζέση και φανατισμό . Κι όλο κουδουνίζουν οι οβολοί των εισερχομένων ( παλαιών και νέων ). Του βορρά οι αρχιμάστορες εκτελώντας διαταγές (δημαρχών κι άλλων αιρετών), τα καμπαναριά ψηλώνουν κάθε μέρα , μήπως και φτάσουν ως τ’ αστέρια . Τέλος : οι λυγμοί ο πόνος και η χαρά . Και να οι θυσίες των ψύχων στα άγια των αγίων . Από κοντά κι οι φρουροί των συνειδήσεων, χρειάζονται κι αυτοί ( απαραιτήτως ). Ω ! Τι κόσμος που μαζεύτηκε στη σιδερένια εκκλησία . Υπάρχει σειρά και προτεραιότητα στα προσκυνήματα ( ευτυχώς ). Και στον πρόναο μυρίζει ομαλότητα και ψευδοευσέβεια αντί για σμύρνα και λιβάνι. Αγαπητοί μου , έτσι είναι η νέα εκκλησία του κόσμου .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου