Στ’ αζήτητα..
Σκαριά με σκουριασμένα τα κατάρτια
που ψάχνουν στα καρνάγια για ζωή,
στ’ αζήτητα
τα βλέμματα, τα χάδια,
βουλιάζουνε
στο ψέμα ή το κρασί!
Στα μάτια
χαραγμένα τα σημάδια
για όνειρα που έμειναν
ευχή
τη μοίρα
τους την
παίξανε στα ζάρια,
τους έφαγε η αλμύρα την ψυχή!
Για έρωτες και θάλασσες
χαθήκαν
σαν σίδερα που τρώει η σκουριά...
σε δρόμους
και πλατείες ξεχαστήκαν
ψάχνοντας
λίγη αγάπη και χαρά.
Μα τα όνειρα μαγεύουνε τα βράδια
κι ανοίγουν θάλασσες οι κλειστές,
γυαλίζουν τα καινούργια τους κατάρτια
ζεσταίνουν σαν τον ήλιο κι οι καρδιές.
ΣΟΦΙΑ ΝΤΟΥΠΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου