ΕΛΕΝΑ ΣΑΛΙΓΚΑΡΑ - Η γειτόνισσα, "Μικρές Ιστορίες".

Ο ίδιος σκύλος περιμένει έξω από την πόρτα της και μόλις εκείνη προβάλλει, χοροπηδά ολόγυρά της. Τα χέρια της τον χαϊδεύουν απαλά πριν του προσφέρουν την καθιερωμένη λιχουδιά. Ύστερα κοιτάζει ψηλά και με βλέπει που στέκω στο παράθυρο. Το σύντομο βλέμμα που μου χαρίζει είναι αρκετό για να μην καταφέρω να κοιμηθώ απόψε.

            Δυο γείτονες περνούν και τής αποσπούν την προσοχή. Δεν ακούω τι τους λέει μα νιώθω τα ζεστά λόγια που βγαίνουν από τα χείλη της.

            Κι ενώ ετοιμάζομαι να σηκώσω το χέρι μου για να τη χαιρετίσω, εκείνη ανεβαίνει στο ποδήλατό της. Απομένω να κοιτάζω τα μαλλιά της που ανεμίζουν μέχρι η εικόνα της να χαθεί εντελώς.

            Το είδωλό μου στο τζάμι με κοροϊδεύει. Αλλάζω το ύφος μου και προβάρω αυτά που θέλω να της πω. Καταλήγω πάλι να αναλογίζομαι τα λόγια της τότε που την πέτυχα στο λεωφορείο.

            «Υπάρχει κάτι που δεν κάνεις με αγάπη;» είχα ρωτήσει κι εκείνη χαμογέλασε πλατιά.

            «Αν δεν υπήρχε η αγάπη, δε θα ήμουν τώρα εδώ και δε θα είχαμε τη δυνατότητα να τα πούμε».

            Το σίγουρο είναι πως ανυπομονώ να την πετύχω ξανά κι εύχομαι να βρω το θάρρος τουλάχιστον να της πω πως συμφωνώ.