ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Χριστιάνα Χατζηγεωργίου

Δικηγόρος – Barrister at Law (Gray’s Inn) – LLM Comercial Law

ch.law@cytanet.com.cy

Φίλησα λάθος βάτραχο ή ο βάτραχος φίλησε λάθος πριγκίπισσα!

Και τώρα τι γίνεται?

ΜΕΡΟΣ Β – ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΥΖΥΓΟΥ

Αγαπητοί αναγνώστες συνεχίζοντας το θέμα του προηγούμενου μου άρθρου σχετικά με θέματα τα οποία προκύπτουν από την απόφαση ενός ζευγαριού να χωρίσει, πιο κάτω θα αναφερθώ στις νομοθετικές πρόνοιες που αφορούν την έκδοση διατάγματος διατροφής του/της συζύγου.

Το θέμα της διατροφής των συζύγων ρυθμίζεται με τον Νόμο περί Ρυθμίσεως των Περιουσιακών Σχέσεων των Συζύγων Νόμος 232(Ι)/1991 και δικαιοδοσία για να επιλαμβάνονται αιτήσεις για έκδοση Διατάγματος διατροφής των συζύγων έχουν τα Οικογενειακά Δικαστήρια.

Η σχετική Νομοθεσία προβλέπει ότι οι σύζυγοι έχουν αμοιβαία υποχρέωση διατροφής ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Η πρόνοια αυτή διασφαλίζει την Συνταγματική επιταγή για την ισότητα των δυο φύλων.

Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι για να μπορεί ένας σύζυγος να απαιτήσει διατροφή από τον άλλο σύζυγο είναι απαραίτητη προϋπόθεση η ύπαρξη γάμου. Δηλαδή το δικαίωμα διατροφής δεν υπάρχει όταν το ζευγάρι απλά συζεί.

Με την διακοπή της έγγαμης συμβίωσης το Δικαστήριο μπορεί με αίτηση του συζύγου να εκδώσει διάταγμα διατροφής. Η διακοπή της συμβίωσης μπορεί να επέλθει ακόμα και όταν οι σύζυγοι συζούν αλλά δεν υπάρχει μεταξύ τους οποιαδήποτε ψυχική και σωματική επαφή.

Το Διάταγμα διατροφής ισχύει μέχρι την έκδοση του διαζυγίου. Η σχετική Νομοθεσία διαχωρίζει το δικαίωμα διατροφής κατά τον χρόνο της διάστασης μέχρι την έκδοση διαζυγίου και το δικαίωμα διατροφής το οποίο προκύπτει μετά την έκδοση του διαζυγίου. Επομένως μετά την έκδοση του διαζυγίου ο σύζυγος ο οποίος διεκδικεί διατροφή έναντι του άλλου συζύγου θα πρέπει να αποταθεί εκ νέου στο Δικαστήριο για την έκδοση σχετικού διατάγματος. Οι νομικές αρχές που διέπουν τις δυο περιπτώσεις είναι όμοιες.

Όταν η αίτηση καταχωρείται πριν την έκδοση διαζυγίου θα πρέπει ο σύζυγος ο οποίος επιδιώκει την έκδοση διατάγματος διατροφής να αποδείξει ότι κατά την διάρκεια της συμβίωσης ήταν οικονομικά εξαρτώμενος από τον άλλο σύζυγο ή δεν είχε εισοδήματα ή ότι τα εισοδήματα του ήταν χαμηλότερα.

Το ύψος της διατροφής που δικαιούται ο σύζυγος προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση του. Η σχετική Νομοθεσία προβλέπει επίσης ότι  σε περίπτωση που ο σύζυγος εναντίον του οποίου έχει εκδοθεί διάταγμα διατροφής λαμβάνει 13^ο ή και 14^ο μισθό το διάταγμα διατροφής δυνατόν να περιλαμβάνει και αντίστοιχη επιπρόσθετη 13^η ή και 14^η καταβολή.

Το Δικαστήριο εξετάζοντας μια αίτηση για διατροφή συζύγου λαμβάνει σοβαρά υπόψη γιατί ο σύζυγος που διεκδικεί διατροφή δεν εργάζεται και σε ποιες προσπάθειες έχει προβεί για την ανεύρεση εργασίας. Περαιτέρω το Δικαστήριο δεν εκδίδει διάταγμα διατροφής εάν ο γάμος είχε μικρή χρονική διάρκεια ή αν ο δικαιούχος βαρύνεται με σοβαρή υπαιτιότητα για τη λύση του γάμου ή τη διακοπή της συμβίωσης ή αν προκάλεσε εκούσια την απορία του.

Όταν η αίτηση καταχωρείται μετά την έκδοση του διαζυγίου  τότε το Δικαστήριο για να αποφασίσει κατά πόσο θα εκδοθεί διάταγμα διατροφής εξετάζει, εκτός των όσων πιο πάνω αναφέρονται, τα ακόλουθα:

(α) Αν κατά την έκδοση του διαζυγίου ο αιτητής βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας που δεν του επιτρέπει να αρχίσει ή να συνεχίσει την άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίσει απ’ αυτό τη διατροφή του.

(β) αν ο αιτητής έχει την επιμέλεια ή φύλαξη ανήλικου τέκνου ή ενήλικου τέκνου ή άλλου εξαρτώμενου απ’ αυτόν προσώπου, το οποίο λόγω σωματικής ή πνευματικής αναπηρίας αδυνατεί να φροντίζει τον εαυτό του και γι’ αυτό το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος.

(γ) αν ο αιτητής δεν βρίσκει σταθερή κατάλληλη εργασία ή αν χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση και στις δύο όμως περιπτώσεις για διάστημα που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου.

(δ) σε κάθε άλλη περίπτωση, όπου η επιδίκαση διατροφής κατά την έκδοση του διαζυγίου επιβάλλεται από λόγους επιείκειας.

Όπως προκύπτει με τα πιο πάνω
στην περίπτωση όπου το Δικαστήριο εκδίδει διάταγμα διατροφής πρώην συζύγου λόγω του ότι ο σύζυγος δεν βρίσκει κατάλληλη εργασία ή ότι χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση, το εν λόγω διάταγμα δεν μπορεί να παραμείνει σε ισχύ πέραν των τριών χρόνων από την έκδοση του διαζυγίου.

Σημαντικό επίσης να αναφερθεί ότι το Διάταγμα διατροφής και στις δυο πιο πάνω περιπτώσεις παύει να ισχύει αν ο σύζυγος υπέρ του οποίου εκδόθηκε ξαναπαντρευτεί ή αν συζεί μόνιμα με κάποιο άλλο πρόσωπο ή σε περίπτωση θανάτου του δικαιούχου ή του υπόχρεου.

Η κάθε υπόθεση πάντοτε κρίνεται με βάση τα ιδιαίτερα γεγονότα της και η απόφαση του Δικαστηρίου εκδίδεται μετά την εξέταση και μελέτη των αποδεικτικών στοιχείων που η κάθε πλευρά προσκομίζει στο Δικαστήριο.

more...http://lifeandartmagazine.blogspot.com/search/label/%CE%9D%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CE%98%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1