ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ
Το πάτωμα του είναι από φύκια και χώμα.
Οι τοίχοι του πανύψηλα δέντρα που θροΐζουνε.
Παράθυρα του τα όνειρα, οι κουρτίνες του πουλιά.
Φωτίζεται τη μέρα από τη λάμψη του ηλίου.
Το βράδυ ανάβει τα καντήλια η σελήνη.
Όταν κρυώνω με σκεπάζουνε λουλούδια.
Όταν ζεσταίνομαι βουτάω σε νερά ήρεμης λίμνης.
Ξεπλένομαι πάντα στον καθάριο καταρράκτη.
Ξαπλώνω νωχελικά να ξαποστάσω το κορμί μου
στους καναπέδες των βουνών των λογισμών μου.
Άγγελοι μ’επισκέπτονται να πιούμε τσάι μέντα.
Στην κουζίνα μου κήποι μ’ολόδροσα φρούτα.
Μέλισσες σταλάζουνε
το μέλι στις παλάμες μου.
Κι οι πεταλούδες σκουλαρίκια στα αυτιά μου.
Όταν η περιπλάνηση ξανά την πόρτα μου χτυπήσει,
δελφίνια θα με πάρουνε στις πλάτες τους ταξίδι.
Πυκνά, παρθένα δάση με προστατεύουνε απ’ τους εχθρούς.
Υγρές σπηλιές με δέχονται ν’ αφουγκραστώ τα έγκατα.
Και όταν κουρασμένη και ευχαριστημένη πια ξαπλώσω
στα σύννεφα, σε παίρνω αγκαλιά για να γενώ το προσκεφάλι
σου.
Χανιά, 24.5.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου