Ρομαντικής ποιήσεως μάθημα.
Αποκοτιά να τολμήσεις ένα ποίημα
Που περιέχει νερό χωρίς το σύννεφο
Μαζί ίσως μ’ ένα βουνό
Ή μια δύση
‘Η έστω μιαν απλή ανατολή καλοκαιριού.
Αφόρητα σε κούρασαν
Έμμετροι ρομαντικοί ποιητές
Και αντιγράφοντας στιχάκια ημερολογίου
Για θυμό και μίσος παραποιώντας γράφεις
Ξεφυλλίζοντας την καρφωμένη
Στον τοίχο του χρόνου αλάνθαστη ζυγαριά
Μετρώντας με τα δάχτυλα
Των αριθμημένων ημερών τ’ όνομα.
Ο πικρός καφές με το μάντεμα του αύριο
Απ’ τα λάθη σου πάγωσε
Και στο κατακάθι του δεν μπόρεσε
Η ρυτιδιασμένη γύφτισσα να διαβάσει
Την πολύχρωμη τύχη σου
Έφυγε κατάρες μουρμουρίζοντας
Γκρεμίζοντας με το βρόμικο δάχτυλο
Τις τυχερές σου μεγάλες πόρτες
Που ‘θελες να διαβείς.
Άσε τους στρατιώτες και τα γκαρσόνια
Να σηκώσουν τους δίσκους και το θάνατο
Εσύ το σκισμένο παντελόνι σου τίναξε
Κ’ υπνωτισμένος σιγωσφυρίζοντας
Εμβατήριο παλιό ακολούθα
Το πρόσωπο του φεγγαριού
φορτωμένος το βαρύ σακίδιο
Του νεκρού στρατοκόπου
Και τους αναπαίστους των ποιητών
Που θάφτηκαν αδιάβαστοι
Στα σχολικά βιβλία.
Βολάκης Κων/νος
Λεμεσός
30/4/2015
more...http://lifeandartmagazine.blogspot.com/search/label/%CE%A0%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου