Γεννήθηκε το 1924 στο Μαυρολιθάρι Παρνασσίδας Φωκίδας, χωριό της μητέρας του. Στην Καστριώτισσα Φωκίδας, το διπλανό χωριό, είναι το πατρικό του σπίτι. Επειδή στην Καστριώτισσα ζουν πάρα πολλοί με το επώνυμο Φούντας, το παρατσούκλι της οικογένειας ήταν Καμάρας. Είχε γονείς τον Ευθύμιο Φούντα και την Αγγελική το γένος Καδά. Είχε αδέλφια τον Παναγιώτη, τη Μαργαρίτα, την Ευφροσύνη, τη Λουκία και τον Σωτήρη. Παντρεύτηκε την Ελένη και απέκτησε δύο παιδιά, την Αγγελική (Τζέλα) Γεωργοπούλου και τον Ευθύμιο (Θύμιο). Σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε τη Χρυσούλα Ζώκα και απέκτησαν ένα παιδί, τον Παναγιώτη. Ήταν κάτοικος Άνω Γλυφάδας.
Μετά το θάνατο στενού του φίλου, αποφάσισε να ασχοληθεί με την ηθοποιία. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Έπαιξε για κάποια χρόνια ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στο Νυφιάτικο τραγούδι και στον κινηματογράφο στην ταινία Τα Χειροκροτήματα το 1944. Βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τις χρονιές 1966 και 1967 για την ερμηνεία του στις ταινίες Με τη λάμψη στα μάτια και Πυρετός στην άσφαλτο.
Ιδιαίτερα γνωστή και αγαπητή στον κόσμο ήταν η ερμηνεία του στην ταινία Στέλλα του 1955 με τη Μελίνα Μερκούρη και κυρίως η τελευταία σκηνή με την περίφημη ατάκα: «Φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!» (σκηνή που αντιγράφτηκε και σατιρίστηκε πάρα πολλές φορές έκτοτε) ενώ πλαισίωσε τη Μελίνα και στο Ποτέ την Κυριακή.
Κορυφαία θεωρείται και η ερμηνεία του στα Κόκκινα Φανάρια, στο ρόλο του σκληρού Πειραιώτη προαγωγού της Τρούμπας.
Εμφανίστηκε και στην τηλεόραση το 1975, στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Ν. Καζαντζάκη "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται".
Διετέλεσε αντιδήμαρχος Πειραιά για δύο τετραετίες.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Απεβίωσε στις 28 Νοεμβρίου 2010 σε ηλικία 86 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου