ΕΛΕΝΗ ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΦΩΤΙΑΔΟΥ
ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
« Θέλω να
γράψω ένα τραγούδι για τον Νοέμβρη», σιγομουρμούριζε η βροχή καθώς ταξίδευε
νωχελικά πάνω στο τζάμι. Κι έπεφτε
λέξεις λέξεις, ρήματα ρήματα πάνω στις
γυάλινες ώρες των ανθρώπων : «Στάζω, πονάω, προσμένω, πέφτω, σηκώνομαι,
ελπίζω…»
Kι ύστερα, όταν κουράστηκε με αυτό το μονότονο τραγούδι, ξάπλωσε στη γωνιά
της μέρας σαν υπάκουο σκυλί που έπρεπε να γλείψει τις μνήμες που έχει ξυπνήσει.
Και μια Κυριακή , με βήμα μετέωρο ανάμεσα σε μια μικρή αναλαμπή καλοκαιριού και
στόμα ξεδοντιασμένου χειμώνα , μοίραζε ανάσες φιλιά σε αυτούς που κλείστηκαν
από ώρα στο καταφύγιο της μοναξιάς τους και ζωγράφιζαν μες στη σιωπή την πιο
φλύαρη ευτυχία που δεν άκουσαν ποτέ να έρχεται με δύναμη στα ανυπόμονα αυτιά
τους.
Ο Νοέμβρης
συνέχισε να προελαύνει ρυθμικά μέσα στις ώρες , σαν στρατηγός που κατακτά το
όνειρό του. Κρατούσε ένα τύμπανο από κορμούς δέντρων, βρεγμένο χώμα, φύλλα που
αντιστέκονταν ακόμα στο χρώμα της γης και προχωρούσε ανάμεσα στις ώρες,
αφήνοντας δεξιά και αριστερά τα ενημερωτικά φυλλ-άδεια της έλευσής του.
Απλώνανε τότε οι διαβάτες την περιέργειά τους, παίρνανε τα παράξενα …φύλλα
χαρτιού και αφήνονταν στις επισημάνσεις
μιας ηχηρής παρέλασης υπενθυμίσεων:
« Αγαπητοί
μου, είμαι ο Νοέμβρης. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα ακόμα
μήνα στη ζωή σας. Αλλά μαζί μου θα
ξεχάσετε οριστικά το τελευταίο καλοκαίρι σας και θα αποδεχτείτε , επίσης
οριστικά, τον επόμενο χειμώνα σας. ΄Ηδη
φυσάω περισσότερο, σας κλείνω στα σπίτια πιο πολύ και έχω μικρύνει τόσο τη μέρα σας, που σας
γυρνάω σαν τυφλοπόντικες στο σκοτάδι να ψάχνετε προέκταση χρόνου και
φωτός. Και τις αυλές σας, σαν μεγάλος
στυλίστας και μετρ εποχών, τις έχω ήδη ντύσει με αυτό το γλυκό καφέ και κίτρινο
χαλί , που φοριέται αδιαλείπτως όλες τις φθινοπωρινές σεζόν, δείχνοντάς μας πως
η μόδα του Νοέμβρη μπορεί να είναι διαχρονική αλλά καθόλου πληκτική. ΄Εχω τον
τρόπο, ακόμα και μέσα σε αυτή την επανάληψη, να προσθέτω μικρές πινελιές από
μια καινούρια έκπληξη. Λιακάδα και βροχή σε εναλλασσόμενους τόνους, συννεφιά
και γαλάζιο θόλο του ουρανού σε απρόβλεπτες προσμίξεις. Μπορεί να σας μπερδεύω
με τούτη την…κυκλοθυμική μου διαδρομή, αλλά για σας είναι η μόνη που διαθέτω,
μια και σε αυτή την άκρη της Μεσογείου, που έχει καταφύγει η Γεωγραφία και η Ιστορία
σας, εγώ κάθε χρόνο πρέπει να φτιάξω για σας τον δικό μου χάρτη και να σας
προετοιμάσω για ένα ακόμα ταξίδι μέσα στον ήπιο, μεσογειακό χειμώνα σας.
Κι εκεί που
νομίζετε πως είστε ακόμα με διάθεση καλοκαιρινή, αναπάντεχα τρέχετε για ένα μπουφάν, για μια σύναξη με
ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι στο χέρι. Προετοιμαστείτε, λοιπόν. Εφοδιαστείτε με όλα
τα απαραίτητα για νύκτες πιο δροσερές, για μέρες λιγότερο αφημένες στον ήλιο.
Κι αν θέλετε λίγο ακόμα φως την ώρα που μαζεύονται πυκνά τα νέφη γύρω σας κι
εντός σας, ψάξτε για όλες τις αγάπες της ζωής σας, που άφησαν βαθιά το
αποτύπωμά τους στην ψυχή. Για περισσότερες πληροφορίες, μην κοιτάζετε
επίμονα για αριθμό τηλεφώνου στην άκρη
του μηνύματός μου. Δεν με βρίσκετε σε
αριθμούς, μόνο σε χρώματα κι αρώματα του κόσμου! »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου