ΜΑΧΗ ΤΖΟΥΓΑΝΑΚΗ - Λόγια του αυτοκινήτου.

Λόγια του αυτοκινήτου

-Κώστα το δυναμώνεις;

-Καλά δεν είναι τόσο;

-Γιατί είναι καλά;

-Τι εννοείς; Τα αυτάκια μου δεν τα λυπάσαι; Το κεφάλι μου; Την ηρεμία μου;

-Όλα αυτά γιατί θέλω δυο σκάλες παραπάνω;

-Μα εσύ δε θες δυο σκάλες, εσύ ασανσέρ θέλεις!

-Θα τελειώσει το τραγούδι και ακόμα θα μουρμουράς χριστιανέ μου!

-Ώχουυυυυ, δε γλιτώνω από τη μουρμούρα σου. Ορίστε να! Καλά είσαι έτσι; Εεεεεεεεεεεεεεεε;

-Γιατί φωνάζεις χριστιανέ μου;

-Γιατί δεν ξέρω αν πλέον μπορείς να ακούσεις κάτι πέρα από δαύτην τη μουσική

-Αμάν βρε Κώστα μου, αμάν!

-Τι αμάν ρε Καίτη; Τι αμάν;

-Ε μα λίγο ρομαντισμό δε διαθέτεις βρε παιδί μου;

-Ρομαντισμός η κώφωσή μου; Ε όχι Καιτούλα μου δεν είμαι διόλου ρομαντικός αν το θέτεις έτσι.

-Ναι γιατί είσαι αλλιώς…

-Καιτούλα φιρί φιρί το πας. Γιατί μου τη λες βρε Καίτη ε;

-Ε μα… εδώ παίζει το πιο αγαπησιάρικο τραγούδι της εποχής και εσύ το λιβανίζεις. Αντί να απλώσεις λίγο το κουλό σου και να με αγκαλιάσεις!

-Τι λες βρε Καίτη! Οδηγώ τόση ώρα και εσύ μου θες και αγκαλιές; Να σκοτωθούμε θες;

-Σιγά βρε Κώστα σιγά! Κάποτε οδηγούσες με το ένα χέρι και το άλλο δεν το ξεκολλούσες από το πόδι μου!

-Εμ, τότε πάλευα ο χριστιανός μπας και με αφήσεις να πιάσω και τίποτε άλλο!

-Α! Δηλαδή τώρα που τα έπιασες όλα πάει ε; Ως εκεί φτάνει δηλαδή ο «ρομαντισμός» σου!

-Όχι, ως εκεί φτάνει πλέον το τύμπανό μου. Να χαμηλώσω τώρα; Τέλειωσε το τραγούδι σου!

-Τέλειωσε; Ορίστε ορίστε! Μιλάς τόση ώρα με την αγριοφωνάρα σου και έχασα όλο το τραγούδι! Τι κατάλαβες, ε τι κατάλαβες;

-Τίποτα δεν κατάλαβα. Χρόνια τώρα το χώνεψα ότι απλά πρέπει να σε ακούω. Το να καταλαβαίνω κιόλας είναι πολυτέλεια.

-Σταμάτα τώρα το αυτοκίνητο! Σταμάτα!

-Τι λες βρε Καίτη μέσα στην Εθνική Οδό;

-Κώστα, σταμάτα γιατί θα ανοίξω τώρα την πόρτα!

-Έλα βρε Καίτη ηρέμησε! Πλάκα σου έκανα!

-Πλάκα μου κάνεις χρόνια τώρα. Μα δε γελάω. Έπαψα να γελάω!

-Τι λες βρε Καίτη, πριν λίγο δε γελάγαμε που σχολιάζαμε τη νέα γκόμενα του γιου μας;

-Είδες; Μόνο τα παιδιά μας, μου δίνουν πλέον χαρά!

-Ορίστε;

-Σταμάτα!

-Άσε κορίτσι μου την πόρτα ήσυχη. Ορίστε ορίστε θα κάνω στην άκρη, περίμενε ντε!

-Πώς με είπες;

-Κορίτσι μου.

-Κώστα μου…

-Τι είναι πάλι;

-Είμαι μπαμπόγρια πλέον και εσύ μες λες κορίτσι σου…

-Αφού είσαι το κορίτσι μου βρε χαζή!

-Άκου Κώστα! Το ξαναβάλαν το τραγούδι μου! Δεν το πιστεύω! Τι τύχη!

-Τι τύχη βρε μπαμπόγριά μου; CD είχα τόση ώρα και μόλις πάτησα το replay. Για σένα το αγόρασα. Για να ακούς στη διαδρομή αυτά τα ψυχοπονιάρικα που σου αρέσουν. Χαζή ε χαζή…

Τζουγανάκη Μάχη