ΠΟΙΗΣΗ - ΣΟΦΙΑ ΝΤΟΥΠΗ, "ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ".

Ρόδο της αγάπης

Σε είδα χθες το βράδυ σαν στάλα να γυρνάς,

να γίνεσαι βροχή που ήρθε με τον αέρα.

Σαν ψίθυρος γλυκός στο τζάμι να ακουμπάς

για να μου πεις όσα αγαπάς, πριν γείρει η ημέρα.

  ----*----

Σ’ άγγιξα σαν δροσιά στο ρόδο της αγάπης

και γέμισαν τα χέρια μου... με πέταλα η ψυχή!

Μα πόνεσα σαν μαχητής που στο πεδίο μάχης

μέτραγε την ανάσες του στου εχθρού την πληγή...!

-----*-----*-----

Κι ύστερα σ’ έκανα όνειρο που σφράγισα με δάκρυ

όταν σαν άστρο χάθηκες πριν φτάσει η αυγή.

Σ’ έκανα χέρια που ζητούν που ψάχνουν στο σκοτάδι

να βρουν αγάπη στ’ άγνωστο και γλύκα στο φιλί!

-----*-----*-----

Μα συ θωριά που έσβησε, βράδυ χωρίς αστέρια...

Βροχή που δεν ψιθύρισε σε τζάμι σφαλιστό.

Στρατιώτης που δεν κράτησε τη νίκη του στα χέρια

και ρόδο που δεν κόπηκε για ένα σ’ αγαπώ!