ΠΡΟΣΜΟΝΕΣ
Σε προσμένω στο απρόσμενο.Σε αγγίζω στο άξαφνο. Στα όνειρα σε βάζω, φωτοστέφανο του πόθου.Σε στιγμές ανατολής που οι αχτίδες αχνίζουν στα μάτια, σου μιλάω.Και κείνο το λουλούδι,που άνοιξε νυσταγμένο τα μάτια, να μου χαμογελάσει, σε σένα μοιάζει. Ω! του έρωτα πνοή που χαράζεις την μέρα μου σαν την πένα του ποιητή, σε χιλιόμορφες λέξεις. Που τα χρώματα ανάκατα στου ζωγράφου τον οίστρο,θαυματοποιούν. και που την σκέψη μου, ταξιδεύεις στο απλούστατο ένστικτο του πόθου, να σε προσμένω.
10 Μαρτης 2017 ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΙΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου