ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ - ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ

ΤΕΥΧΟΣ 13

μαρτιοσ 2014

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Τιτίκα Δημητρούλια

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:

Αλέξης Ζήρας, Θωμάς Ιωάννου, Ελισάβετ Κοτζιά, Θοδωρής Ρακόπουλος,

Γιάννης Στρούμπας, Θωμάς Τσαλαπάτης, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου

ΣΕΛΙΔΕΣ: 32

ISSN: 1792-8877

ΣXHMA: 24,5x34,5 cm

Τιμή: e5,00

Ετήσια συνδρομή: e20,00

κριτικεσ

Αποτιμήσεις όσον αφορά στη θέση συγκεκριμένων συλλογών,

αλλά και του συνολικού ποιητικού έργου Ελλήνων και ξένων

στην ιστορία και την τρέχουσα πραγματικότητα.

ποιηματα

Η ποιητική παραγωγή, ελληνική και ξένη, μέσα από

τα ποιήματα καθαυτά, σε ένα πλαίσιο που επιδιώκει

να προβάλει τόσο τη συνέχεια όσο και τη ρήξη.

συνεντευξεισ

Ο δημιουργός στη σχέση του με τον κόσμο και τις λέξεις.

αποψεισ

ποιητικεσ αναγνωσεισ

Σύντομες παρουσιάσεις ποιητικών βιβλίων,

σε μια προσπάθεια ανοίγματος του περιοδικού σε όσο

το δυνατόν περισσότερες πτυχές της ποιητικής παραγωγής.

δειγμα γραφησ

Ανθολόγηση ποιημάτων από δημοσιευμένες συλλογές.

editorial

 λαθραιοι στην γεφυρα:

για την ποιηση τησ μελπως αξιωτη

(Θωμάς Τσαλαπάτης)

συνεντευξη: κρεσεντσιο σαντζιλιο

(Συζήτηση με τον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου)

ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΧΟΥ

(Θωμάς Ιωάννου)

Το ποίημα, το τραγούδι, το μετάφρασμα

Ο «Πικραμένος» του Λόρκα – ο Λόρκα του Ελύτη

(Γιώτα Τεμπρίδου)

ανν σεξτον

(Καλλιρόη Παρούση)

 Δεν είναι όλα τα ποιήματα καλά ούτε εξίσου καλοί όλοι οι ποιητές. Ευτυχώς, όμως, αυτό δεν έχει να κάνει με την ηλικία, όσο κι αν η ωριμότητα προσθέτει. Έχουμε πολύ καλούς ποιητές όλων των ηλικιών. Το ζήτημα είναι πώς τους διαβάζουμε κι αυτό αφορά πια την κριτική. Αν η ποίηση είναι ανατρεπτική, όπως ήθελε ο Μπαρτ, με δεδομένη την αντίστασή της στη διάλυση του λόγου, στην ομογενοποίηση, στην ισοπέδωση, στην απαξίωση, η κριτική «πρέπει» από τη μια να την αποκρυπτογραφεί, να γεφυρώνει με την ανάγνωσή της το χάσμα ανάμεσα στον ποιητή και στο ευρύ κοινό, κι από την άλλη να στέκεται σε αυτή ακριβώς τη διάσταση, της φόρμας, της εντελέχειάς της, όπως προσδιορίζεται ιστορικο-κοινωνικά. Να αντιστέκεται και η ίδια στην περιρρέουσα ευκολία του λόγου και να αναδεικνύει τη συνέχεια όσο και την τομή, να προβλέπει αν γίνεται, να συμπορεύεται. Όσο αμερόληπτα γίνεται, αφού η υποκειμενικότητα είναι δεδομένη και η συγχρονία γεμάτη νάρκες.